Een zondagje naar de stad

Fleur voorin

Roos achterin

Aan de riem

Close up

Het 4e fonteintje

Zonder riem

Zullen we?

Fleur voorop

Mama houdt het voor gezien

Thuis, Roosje doet net of ze slaapt....

Er zit beweging in

Af en toe wil ik even voelen aan Fleur d’r buik. Moet wel geduld hebben en er af en toe aan denken Fleur te ‘grijpen’ als ze weer languit ergens op de grond ligt. Maar anders Laat Fleur het wel horen hoor! Ik had toch gezegd dat ze kan praten: ze kletst je de oren van je kop! De hele tijd.
En wel met lieve kreuntjes, zo van: zie me hier niet liggen? Of zitten? Hier ben ik en je moet naar me kijken of wat lekkers geven of zo. (vertaling: mmmmmhh of hhhhhhmm)

Afgelopen week moest ze toch aan een wormenkuur geloven. Ik vertrouwde al het tijdje niet meer en toen ik de huishoud-drollen (die op ons gazon, ze wil soms niet verder lopen he?)  eens nader onderzocht wist ik niet wat ik zag! Eitjes. Van die witte langwerpige. 

Onze honden hadden wel eerder een wormenkuur gehad, maar het schijnt dat die dingen zich graag vergrijpen aan zwangere honden. Zo vertelde de dierarts.
Dus hup, medicijnen voor Fleur (pasta) en Roos (pil), en ook maar voor het hondje van een kennis van ons die ook vaak bij ons over de vloer komt. En over twee weken nog een keer.
Het grootste voordeel is nu ook dat het dus ook niet schadelijk is voor pups, want anders krijgen ze het wel via de melk binnen. Ik hoef nu de kuur niet te doen als ze geboren zijn, komen de pups mooi schoon ter wereld?

Nu even een raar praatje.
Na een wormenkuur kan de ontlasting zelfs nog dunner worden.
Het gebeurde dus dat Fleur het ook niet meer op kon houden, maar stond ze wel op het grasveldje voor het huis  van de buren waar ze dus niet mag poepen gebeurde toch.
Ik stond erbij en keek ernaar: zoals koeien plassen, zo deed Fleur haar staart omhoog en ik wist niet wat ik zag! Wat een geweld. Knap dat ze dat toch zo op heeft weten te houden en mij had geroepen dat ze zo nodig moest.
Natuurlijk heb ik daarop maar even een emmer water gehaald en hup alles weggespoeld door het gras. Zo ben ik ook wel weer.

Ik heb vandaag poster gemaakt voor de buren om ze te waarschuwen voor de honden-invasie straks. Hihi. (Want onze honden plegen wel eens ongewenste bezoekjes bij hun in de tuinen als ik niet oplet)
Zo’n overlast zal het wel niet worden, maar is wel een leuke gelegenheid om weer wat buren te leren kennen. Ik probeer namelijk dat zij hun oude kranten voor ons willen bewaren de komende tijd, want die kunnen we goed gebruiken in het nest.
Dat wil ook de mensen vragen die op kraamvisite willen komen, want wij krijgen er tijdens de kraamtijd nooit genoeg bij elkaar gespaard.

Oh ja, het belangrijkste ben ik vergeten te vertellen: ze bewegen al! Ik heb het vandaag echt gevoeld. Een paar dagen eerder twijfelde ik nog, maar ze leven echt!
Fleur roept mij dan dat ik even moet komen voelen, want ja, zij zit eerste rang.
Volgende week zien we haar buik bewegen?

strakke buik

De buik van Fleur staat helemaal strak. Als het goed is zouden we komende tijd steeds meer 'leven' kunnen voelen in haar buik.
Ik ben nu flink aan het loeren op Fleur wanneer ik haar buik een tijdje in mijn handen kan houden. Want ik stel me zo voor dat het maar afwachtenis of die malle pups er ook zin in hebben om zich te laten 'zien'.
Ook Roosje moet leren op afstand te blijven al we zo aan het dokteren zijn, net als dat ze van Fleur's voerbak moet leren afblijven.
Ze weet het goed. Ze kan zo lekker verontwaardigd door haar voorpoten zakkend, met haar kont omhoog draaiend alsof ze wil spelen, met een leuk grappend/grommende geluidje. Weet ze zich even geen houding en stelt ze zich aan. wrahwrahwraeh.

pup 2011

Inmiddels ben de toekomstige eigenaren warm aan het maken dat het niet zo lang meer duren gaat, en er melden zich nog steeds liefhebbers aan.
Ik kan alleen maar hopen dat ik nog een paar pups meer mag verwachten. Het zou leuk zijn om ook iemand extra te verblijden met een nieuw gezinslid toch?
Maar niet getreurd: over een anderhalf jaar vinden wij Roosje ook geschikt om het kunstje te herhalen. Dus wie weet?

Deze blog wordt graag gelezen, heb ik al van een paar vernomen, leuk om te horen. Je mag hieronder ook zelf reageren op reacties.
Ze kijken er zelfs dagelijks naar uit, dat schept bijna verplichtingen, maar er zijn nu niet zoveel van die grote ontwikkelingen die de moeite zijn te vermelden als onze dagelijkse belevenissen met deze twee fantastische honden. Jullie gaan het later ook zelf meemaken
Maar als de pups er zijn dan gebeurt er zo veel dat ik tijd te kort zal komen: foto's maken, verslagen schrijven, maar vooral: 6x per eten geven.
In mijn vorige blog staan de verhalen vanaf dat Fleur ging bevallen, lees dat maar terug, adres staat bij mijn profiel....

O ja, het huisarrest van Fleur gaat wel eens de mist in als ook de dagelijkse dingen een andere wending krijgen. Je kent dat wel.
Dus waren de 2 'dames' zomaar gevlogen. En ja hoor: Fleur was even wezen zwemmen, en Roos had toegekeken, want die was niet zo nat als Fleur.
Een fijnere zwangerschap kan een hond niet hebben.

8e week zwangerschap

Alles wat ik vorige keer schreef over Fleur: dat ze de stoel of bank niet meer op kwam, dat ze niet meer zo makkelijk kan lopen of dat ze niet altijd graag at, was afgelopen week weer het tegendeel bewezen.
Het hoort denk ik bij de flatcoat dat ze je gewoon voor de gek houden en je toch het slimste af willen zijn.
We zouden bijna meelijden hebben gekregen met Fleur als ze dit niet allemaal had laten zien.
Van de week bleek dus dat ze dus gewoon weer in haar kuipstoeltje is gaan zitten, alhoewel ze nog wel graag uitgestrekt ligt in de gang of keuken en daar af en toe het geklapper van haar staart laat horen.

In een drafje.

Moest ik eerst Fleur terug naar huis brengen omdat ze niet verder mee wilde lopen, omdat Roos wat meer meters moet maken per dag om ook deze hond een beetje te kunnen blijven intomen. Stond Fleur in één keer achter me, toen ik met Roos het vrije veld in was gelopen: ze had ons toch maar even ingehaald! En kon zelfs nog wel een drafje af ook!
Ook heeft Fleur deze week goed gegeten van alle maaltijden die ze krijgt. Ook Roosje krijgt een portie meer per dag, maar natuurlijk de helft minder als Fleur. Anders heb ik straks er nog een dikke hond erbij?
Vorig jaar hebben we al gemerkt dat Fleur na haar zwangerschap wat dikker bleef (vocht of zo?) en waren we het hele jaar aan het jojo-en om haar op gewicht te krijgen. Dat lukt wel goed, maar het duurt ff. Toen we verhuisden naar Millingen was ze in één week 5 kg kwijt geraakt. Dit was voornamelijk te wijten aan het feit dat ze zoveel ruimte en beweging hier kreeg dat ik ze uiteindelijk weer heb moeten bijvoeren.

Deze week gaat de 8e week van haar zwangerschap in en breekt een tijd aan dat ze rusteloos kan worden en wat meer graafgedrag tentoon kan spreiden. Haar tepels worden goed zichtbaar en klapperen tegen elkaar aan tijdens het lopen.
Ook zal er wat meer tepelhaar uitgaan vallen, maar ik kan melden dat die tepels al lang goed zichtbaar zijn, dat er inmiddels ook al wat melkproductie is en ze toch wel wat gevoeliger geworden zijn. Het blijkt dat dit volgens plan goed verloopt al is ze steeds vlot in haar progressie lijkt het wel:
Eerst te vroeg graafgedrag en nu te vroeg melkproductie?
Benieuw hoe vroeg de pups dan komen.

Fleurtje

Vorige week kwam ze terug uit het veld naast ons van een (zelfstandige) wandeling en zat ze tot haar oksels helemaal onder de klei.
Hier in Millingen is kleigrond, van die hele vette klei!
Ze weet dat we dan in bad de boel gaan afspoelen, want schuldbewust liep ze al mee naar de badkamer toen ik dat vroeg. En ja, er in springen moest wel ff met hulp zodat ze haar knieen niet stootte tegen de badrand. Ze heeft natuurlijk een groot achterlijf en dat hadden we nog niet geoefend. Het bad uit gaat al weer beter. Wat leren die honden toch supersnel! Gewoon op commando.

Nu kan ik melden dat ze dat graven vorige jaar bij ons in de tuin ook al deed: een gat van één meter had ze inmiddels onder een stapel planken gereserveerd. Dus zal ze nu wat meer huisarrest krijgen omdat ze anders straks ergens anders haar nestje heeft? Ik moet er niet aan denken om dan te moeten zoeken.

Roosje

De laatste tijd als Fleur nu er weer eventjes tussen uit knijpt doet ze graag aan zwangerschapszwemmen, want als we haar dan niet kunnen vinden komt ze dus kletsnat terug van een paar baantjes zwemmen in onze vijver. Zou ik ook doen als ik het nog even moet volhouden met zo'n dikke buik.

Als Fleur nu loopt zie je haar echt sjokken: van achteren zie je dan dat haar buik links en rechts draait tijdens het lopen. Het wordt echt tonnetje rond. Roosje daarentegen  danst gewoon hoog op de poten, zo soepel als een hinde. Maar ja zij is ook niet zwanger.

In blijde verwachting

We zijn niet meer naar het bos geweest deze week. We denken dat Fleur dat niet meer aan kan, want de terugweg werd al steeds zwaarder voor haar. Maar ik neem Roosje wel mee langs de fiets naar het dorp en Fleurtje blijft zonder morren wel wachten thuis. die snapt dat.

Fleurtje (Re) zakt door haar hoeven,
Roosje (Li) staat hoog op haar poten

Sinds gisteren lukte het haar niet eens meer om in haar favoriete kuipstoel te zitten en het alternatief 'de bank' kwam ze ook niet meer op geklommen. Het arme kind.
In de tuin dacht ze nog over een hegje te springen maar zakte toch weg  tijdens de afzet. Ja, ze het wordt echt een last voor haar.
Als ze op de grond ligt komt haar buik bijna tot aanhaar knieen. Maar ze blijft kwispelen en blij als ze naar je toe komt of andersom.
Dus ligt ze tevreden languit op de keukenvloer of gang dan maar weer
Het uitlaten is nu ook alleen maar de oprit uitlopen en dan doet ze haar behoeftes al meteen in het gras voor het huis.
Roosje neem ik dan maar apart even mee, die heeft energie voor 2!
Tijdens het drafje wat Fleur vandaag nog liet zien toen ze toch maar weer snel terug liep naar huis leek het wel of ik alle pups hoorde klotsen! Of waren het toch haar gewrichtsbanden die inmiddels ook wel wat losser komen te zitten, want over ruim twee weken komt de ontsluiting al.
Niet meer springen en klimmen. Mama wordt oud!?
Nee, Fleurtje wordt mama.

7e week zwangerschap

Het gaat allemaal heel voorspoedig met Fleur. Het is een hele blije hond geworden (ze was al een een hele blije) nu ze zo zwangert en ze kan praten.

Hallo

Ze neemt steeds meer haar rust en gaat ze languit in de keuken liggen, of in de gang. En als we dan over haar heen moeten stappen dan komt haar kop omhoog en kwispelt ze klapklapklap met haar staart op de grond. En dan moeten we haar toch maar weer even aanhalen. Want met dat dikke logge lijf van haar blijft ze liever gewoon liggen, dan op te staan.

Ze kan ook bijna praten: elke keer als ze nodig moet plassen komt ze het mij vertellen.
Door haar enorme omvang inmiddels heeft ze meer aandrang om te plassen denk ik. En poepen ook.
Het lijkt wel of ze voor 3 honden moet. Ze poept 2x meer als Roosje, of zelfs 3x achter elkaar!
Ik moet soms wel elk uur even met haar lopen, maar de stukjes worden wel elke dag korter.
Dan vertelt ze mij dat we ver genoeg zijn gelopen en als ik dan een beweging maakt om te keren is ze nog sneller omgedraaid als ik. Hup terug naar huis. Ze kan echt wel praten!

Volgens de zwangerschapskalender worden tepels groter in week 7, maar die werden vorige week al groter. En de melkklieren werken ook al. Er komt zeker al een week melk uit!
In week 8 kan het zijn dat teefjes graaf gedrag gaan vertonen, maar gisteren kwam ze dodelijk vermoeid terug uit onze tuin (grote wilde tuin) en zat ze tot aan haar ellebogen helemaal onder de modder. Heeft ze toch ergans staan graven. Opletten dat ze niet stiekem ergens een eigen nest maakt.
Dus het gaat allemaal veel sneller lijkt het wel als volgens het boekje.

Was ze vorige week nog dik, nu is ze al een tonnetje: ze zakt af en toe bijna door haar achterbenen. Ze gaat het nog zwaar krijgen de laatste drie weken. Benieuwd hoeveel het er worden.

Wat Fleur ook altijd veel doet is knorren. Dan ligt ze lekker rustig ergens  op de gronden dan horen we haar knorren: mmmmmmmh.Laat ze dan horen. Een heel tevreden geluid.
Of tegenwoordig gaat ook haar staart af en toe zomaar een paar keer op en neer tegen de grond.

Ben ik niet mooi zwanger????

Ze komt ook veelal even rustig bij je staan, niet om te vertellen dat ze moet plassen, maar dan moeten haar oren flink gekriebelt worden, vindt ze heerlijk. En o wee als je te vroeg stopt. Dan vertelt ze met haar poot dat ik nog even door moet gaan met kriebelen. Als dank krijg ik ook een genoegzaam gekreun terug tijdens het kriebelen aan haar oren: mmmmmh zo lekker.

En als ik besluit Fleur zelf wat aandacht te geven, dan knuffel ik haar en kreun een beetje in haar oor om haar zo wat voor te bereiden haar rustig te houden ook. En elke keer als ik kreunde, kreunde ze terug, gewoon op de ademhaling minutgen lang kan dat zich herhalen zo samen. Noemen ze dat nu puffen?

Natuurlijk moeten we ook wel eens de hond negeren anders wordt het allemaal te dol, maar dan laat ze zich ook horen, zo van: heb je het nou nog niet in de gaten.
Het geluid dat ze dan laat horen is een soort omgekeerde mmmmmmmmmh, maar dan als inademing.
De aanstelster.

En Roos: die steekt elke keer haar neus ertussen, ze wil vooral ook niets te kort komen.
Moet nog maar eventjes bedenken hoe we dat tijdens de bevalling gaan doen.
Je kunt maar met z'n tweeen tegelijk puffen toch?

dikke buik

Fleur ligt graag uitgestrekt op de keuken vloer. En als je haar aanspreekt laat ze haar buik zien en klappert ze met haar staart op de grond. Haar handelsmerk. Dat gebeurt ook zo 's avonds laat als we allemaal op de bank zitten, dan laat Fleur even horen dat ze er ook is. klapklapklap. Grappig.


de dunne en de dikke

Vanmorgen had ze goed gegeten (haar proties zijn én groter én vaker per dag) waarna ze lekker ging liggen uitbuiken op de keukenvloer om haar eten te laten zakken denk ik.

Roosje was na de ochtendwandeling en ontbijt nog steeds onderzoekend bezig hoe ze mij ergens toe kon motiveren. Maar zolang ik nog de noodzakelijke huishoudelijkheden aan het doen was kreeg ze geen kans en had ik alleen haar op mijn hielen. Fleurtje ook maar die ging er weer bij liggen.
Toen ik mezelf een kopje koffie gunde kwam Roosje met een schuursponsje aanzetten! En nu is het genoeg dacht ik en ben mijn skates gaan zoeken (zaten nog in een doos na de verhuizing van een half jaar geleden) en ben die onder gaan binden.



inclusief buik

Op Fleur maakte ik geen indruk, terwijl ze altijd enthousiast wordt als ik die dingen aantrek, ze is echt wel in blijde verwachting, maar niet zo blij dat ze met me mee wilde voor een tochtje.
Natuurlijk wil ik haar daar ook niet mee belasten.
Het weer liet het ook toe om even flink te rennen en zo kwam het dat ik zomaar 2 uurtjes lekker weg ben geweest met Roos.
We hebben ook tussenstops gemaakt om wat posters op te hangen bij de lokale benzinepomp, de boerenbond en de supermarkt om wat reklame te maken voor onze pups in spé, als de ooivaars komt.
Ook een chauffeur die zijn vrachtwagen stond te lossen zag ons gaan en ook hij kreeg een poster mee, je weet maar nooit hoe een koe een haas vangt?

Over koeien  en ooievaars (hihi) gesproken: nog een verhaaltje:


Bij ons aan de overkant heeft een boer een stal met koeien en kalveren. Twee weken geleden zette hij de stal voor de eerste keer dit jaar open, zodat de koeien buiten kunnen grazen.
Vorige week landde er een ooivaar tussen de koeien in de wei, maar werd brutaal door één van de koeien weggejaagd. Kalveren genoeg??? Na de tweede keer wegjagen ging de ooievaar er maar vandoor. Is het geen sprookje?

Over 4 weken komt de ooievaar........

6e week zwangerschap

De buik van Fleur zal nu nog meer in omvang gaan toenemen.
We hadden al vastgesteld dat ze zeker groter was geworden en misschien is ze wel groter dan tijdens haar vorige nest, maar dat het zo snel zou gaan als in het volgende verhaaltje had ik niet gedacht:

stokje kauwen in de tuin

Afgelopen zaterdag zijn we met de 2 honden naar het bos gegaan. Allebei gingen ze enthousiast in de auto, want dát vinden ze al leuk. Op de achterbank.
Fleur zit graag voorin en deelt graag de stoel naast de bestuurderskant, dus toen we eenmaal onderweg waren kroop ze tussen de voorste autostoelen door  naar voren en kwam óver mij heen zitten ipv bij zitten. (Tja, het is geen schoothondje)
Eén dag later, zondag, gisteren, gingen we weer naar het bos met de auto en hadden we hetzelfde ritueel, maar met één verschil: Fleur kon niet meer tussen de twee stoelen doorspringen en moest ik haar zelfs een handje (kontje) omhoog helpen. Ze zat klem tussen de stoelen.

En de wandeling in het bos? Ja, de wandeling werd op de terugweg steeds meer een intervaloefening. Ze moet er steeds even bij liggen. De dikke dame.

een zaterdagmiddag op pad

De wandelingen  in het bos worden anders: onze Fleur bleef zelfs in zicht.
En op de terugweg was ze merkbaar moe geworden, want ze bleef al langer in de buurt en uiteindelijk gewoon naast ons lopen. Roosje daarentegen is nog avontuurlijk en fit. Zij heeft de meeste meters gemaakt.
Dit rondje in het bos is voldoende nu voor Fleur.

Het lijkt wel of Fleur groter is dan haar vorige zwangerschap. Ze gaat het nog zwaar krijgen als ze nu nog verder groeien gaat.
Rond de tepels wordt het al wat kaler en ronder. De hormoonhuishouding gaat gewoon door.

Fleur

We kwamen in de stad nog 2 andere flatcoats tegen. Uniek. Want je ziet er nooit zo vaak éen, laat staan twéé, zoals wij.
Want je krijgt constant aandacht of aanspraak van voorbijgangers of liefhebbers als je met die 2 honden door de stad loopt.
Dus met een kleine omloopbeweging wilden we naar die honden toe lopen om even kennis te maken. (gek he? je wil naar die honden toe ipv de baasjes). En wat gebeurt er? Één van die twee honden viel uit naar die van ons om ons op afstand te houden, gedrag wat ik helemaal niet ken van mijn honden. Ik was verbaasd.
De eigenaar van die twee honden verklaarde dat ze loops waren en daarom zo deden.
Ik nog verbaasder: want Fleur is notabene nu zwanger, maar hield altijd reutjes op afstand.


Roos

Onze honden stonden erbij en keken ernaar. Ook wij kregen geen gesprek meer met die baasjes om wat ervaringen uit te wisselen. Vier flatcoats vonden ze niet de moeite waard om even gezamelijk over te hebben. Wat een teleurstelling.
Eigenlijk zegt dat wel wat over de hond, of eigenlijk over het baasje, want de honden werden niet bijgestuurd toen ze begonnen te blaffen.
Het leuke was: toen wij deze mensen opnieuw tegenkwamen, (zij zagen ons niet) liepen de honden zonder manken hen voorbij, alleen had Fleur haar nekharen omhoog. Wat een mensenkennis!!

tervreden hondje

klapklapklap

Maar het is niet alleen de buik van Fleur wat groeit. Ze wordt kolossaal. Wat een gebouw!
Ook haar bewegingen worden wat logger het arme ding. Zelfs haar tepels lijken groter.
Opstaan van de grond lijkt soepel te gaan, maar dan mag de vloer niet te glad zijn, want dan krijgen we medelijden met haar. En onze keukenvloer is glad! En ze wordt alsmaar zwaarder aan de achterkant.......
Ze ligt graag op de keukenvloer en als je naar haar kijkt dan kijkt ze terug met geklapper op de grond:
dan is ze aan het zwaaien met haar staart, maar dan tikt die natuurlijk op en neer tegen de grond. klapklapklapklap........
Als Fleur in de stoel zit en je zegt haar naam dan begint ze ook te kwispelen, maar dan gaat die staart niet op en neer, maar als een propellor rond, hilarisch! draaidraaidraaidraai.
Nog leuker wordt het als je haar naam vaker noemt: dan wil ze steeds sneller kwispelen en dat doet ze in beide gevallen. Leuk he?
Toevallig lag ze 's avonds een keertje alleen in de keuken en zaten wij in de woonkamer, toen we zomaar eventjes een paar keer haar staart op de grond hoorden klappen, zomaar! We moesten lachen.

Wat een tevreden hondje toch!

'mini' hondjes

We zien duidelijk verschil met de buik van Fleur en de buik van Roos. Fleur wint.
We kunnen er nu op rekenen dat de foetussen deze week volledig ontwikkelt zijn tot miniatuur-hondjes.

Het eten van Fleur gaat nu veel beter en ze mag eten wat ze wil, maar Roos zetten we dan even apart.
Zij kan nl. geen deuren open maken, dus zetten we haar achter een deur zodat ze niet terug kan komen om van Fleurs bord te snoepen, want die krijgt nog lekkerder voer als zij. (Fleur krijgt er puppy brokken doorheen.)
Fleur maakt wel deuren open, dus is het een tactische onderneming hoor.

5e week zwangerschap

Fleur is nu een maand geleden gedekt en de voor de draagtijd  tellen ze 63 dagen, reken maar uit.
Het is duidelijk dat Fleur zich gedraagt zoals een zwanger teefje zou moeten reageren en ze is een beetje dikker geworden.
Ze heeft nog steeds weinig zin om te eten terwijl ze zeker een 50% meer moet eten per dag vanaf volgende week .
Eigenlijk staat hier dus dat ik moet zorgen dat ze 3 maaltijden krijgt i.p.v. normaal 2. Maar dat betekent ook voor mij dat ik dus elke keer oppasser speel óf ze wel eet wát ik haar te eten geef, want anders zorgt haar dochter Roos er wel voor dat het bordje leeg komt.
Ik maak de brokken natuurlijk een beetje extra lekker met blikvoer erdoorheen geprakt, of soepresten erdoor zodat de brokken lekker en zachter zijn. En daar is ook Roos dol op!
De oplossing is dat ook Roos 3x per dag mag eten, maar nu is niet Fleur op"dieet' maar Roos!
Vorig jaar met de verhuizing was Fleur aan het jojo-en, ahum. Natuurlijk niet echt, maar door alle veranderingen was ze eerst wat dik, toen weer op gewicht omdat ze onze nieuwe buurt flink aan het onderzoeken was en daardoor afviel. Roosje had toen groeistuipen en was regelmatig een een pak vel met botten, zo'n lange slungelige puber weet je wel?
Omdat ik voor haar meer eten neerzette werd Fleur weer te dik, moest ík weer opletten dat Roos genoeg kreeg. Enzovoort. Je kunt het maar druk hebben met je honden.

Waar was ik gebleven, oh ja: Fleur is echt wel zwanger en waarom denk ik dat?


(Fleur zwanger 2011)

Het zou nl. nu de beste tijd zijn om dat te kunnen voelen. De embryos zijn namelijk nu zo groot als een walnoot en mogelijk voorzichtig voelbaar in de buik.
Natuurlijk was ik al de hele week aan het proberen haar buik af te tasten, maar dat lukte nog niet zo goed. Elke keer was Fleur toch wat gespannen als ik zo aan het rommelen was met haar buik, stond ze er niet goed voor en zocht ik nog naar de beste uitgangspositie om zoiets te kunnen waarnemen, als het dan al zou lukken. Want zoveel ervaring heb ik niet met zoiets te voelen.
Ik probeerde ook de buik van Fleur met die van Roos te vergelijken, maar Roos wil altijd weer spelen. En als ik met haar moeder in de weer ben komt ze elke keer weer storen en ook om aandacht vragen.
Weg Roos, aan de kant, nee jij nu niet. Let op, eerst je moeder..........

En gisteren lagen ze toevallig samen in hun mand en kon ik ze tegelijk de aandacht geven, dacht Roos. Maar was ik natuurlijk bezig Fleur goed te onderzoeken.
Ze lag lekker op haar zij en haar buik was compleet los en ontspannen, ook haar buikspieren, want die zaten gewoon altijd in de weg.
En ik werd gek: voelde ik het nou wel of niet? en een stukje ernaast ook niet? Nog een keertje proberen. In mijn hand leek het wel of ik twee hele zachte knobbels een beetje links rechts kon rollen (1 cm heen en weer maar hoor) of  was het verbeelding? En een stukje ernaast weer zoiets gevoeld!
Nou, als ik het mag geloven zijn dat er dus 4, hoger en lager in de buik kon ik niets meer met zekerheid vaststellen. Maar ik vind het geweldig! Als ze nu maar allemaal blijven zitten he?