In blijde verwachting

We zijn niet meer naar het bos geweest deze week. We denken dat Fleur dat niet meer aan kan, want de terugweg werd al steeds zwaarder voor haar. Maar ik neem Roosje wel mee langs de fiets naar het dorp en Fleurtje blijft zonder morren wel wachten thuis. die snapt dat.

Fleurtje (Re) zakt door haar hoeven,
Roosje (Li) staat hoog op haar poten

Sinds gisteren lukte het haar niet eens meer om in haar favoriete kuipstoel te zitten en het alternatief 'de bank' kwam ze ook niet meer op geklommen. Het arme kind.
In de tuin dacht ze nog over een hegje te springen maar zakte toch weg  tijdens de afzet. Ja, ze het wordt echt een last voor haar.
Als ze op de grond ligt komt haar buik bijna tot aanhaar knieen. Maar ze blijft kwispelen en blij als ze naar je toe komt of andersom.
Dus ligt ze tevreden languit op de keukenvloer of gang dan maar weer
Het uitlaten is nu ook alleen maar de oprit uitlopen en dan doet ze haar behoeftes al meteen in het gras voor het huis.
Roosje neem ik dan maar apart even mee, die heeft energie voor 2!
Tijdens het drafje wat Fleur vandaag nog liet zien toen ze toch maar weer snel terug liep naar huis leek het wel of ik alle pups hoorde klotsen! Of waren het toch haar gewrichtsbanden die inmiddels ook wel wat losser komen te zitten, want over ruim twee weken komt de ontsluiting al.
Niet meer springen en klimmen. Mama wordt oud!?
Nee, Fleurtje wordt mama.